ظهور یک فرضیه نو درباره بنای عجیب استون هنج - مجله باهام

بر اساس نتایج تحقیقات اخیر، اطلاعات تازهی در مورد چگونگی و منشا سازه های سنگی مشهور اروپا یا همان استون هنج ارائه شده است. در واقع این روزها، فرضیه ای تازه درباره استون هنج کلی خبرساز شده است. به گزارش لایو ساینس در زمینه خبر فرضیه ای تازه درباره استون هنج و طبق مطالعات تازهی که در 11 فوریه همین سال در نشریه آموزشگاه علوم منتشر شد، جوامع شکارچی شمال غربی فرانسه ممکن است به عنوان اولین کسانی باشند که تخته سنگ های بزرگ را حدود 7 هزار سال پیش از میلاد مسیح ساخته اند و آن ها را در سراسر اروپا پخش نموده اند. قبل تر از این گمان می رفت که در زمینه فرضیه ای تازه درباره استون هنج سازه های تخته سنگ های بسیار بزرگ که در سر تا سر اروپا موجود است از خاور نزدیک نشأت بگیرند اما امروزه بیشتر انسان شناسان به این نتیجه رسیده اند که این سازه ها به طور مستقل در منطقه ها مختلف اروپا ساخته شده اند.

بتی پائولسن درباره فرضیه ای تازه درباره استون هنج که یک باستان شناس در دانشگاه گوتنبرگ سوئد است، در این زمینه کوشش نموده است تا اطلاعات رادیو کربنی بیش از 2400 منطقه در سراسر اروپا را جمع آوری کند.

او تمامی اطلاعات مربوط به نحوه ساخت این تخته سنگ ها و فرهنگ سازندگان آنها را مورد آنالیز قرار داده است . او در طی تحقیقاتش در زمینه فرضیه ای تازه درباره استون هنج به این نتیجه رسید که قدیمی ترین سازه تخته سنگی اروپا در مکانی در شمال غربی فرانسه و متعلق به 4700 پیش از میلاد مسیح است. در حدود 400 سال پس از آن تخته سنگ های بزرگ سازه های شبیه به هم در سواحل جنوبی فرانسه، مدیترانه، شبه جزیره ایبریا و دیگر منطقه ها پیدا شده است. ساخت سازه سنگی معروف به استون هنج به 2400 سال پیش از میلاد مسیح باز می گردد. دکتر پائولسون در این زمینه معتقد است که به علت این که اغلب این سازه ها در نزدیکی سواحل مشاهده می شدند ایده اولیه ساخت سازه های سنگی بسیار بزرگ به وسیله جامعه ملوانان مطرح شده است.

با این که بعضی از محققان با یافته های اخیر پائولسون موافق هستند اما بعضی دیگر نیز در این میان معتقد هستند که مشکل می توان این را در زمینه فرضیه ای تازه درباره استون هنج بیان نمود که مردم منطقه ها مختلف این سازه ها را به طور مستقل ساخته اند.

استون هنج کجاست؟

استون هنج در انگلستان و در دشت سالیسبری واقع شده است، کافیست کمی به این بنا نگاه کنید تا فورا از خودتان بپرسید این سنگ های چطور و به وسیله چه نیرویی و به چه علت اینگونه در کنار هم قرار گرفته اند؟ هدف از گذاشتن آنها چه بوده است؟ بله درست است، سنگ های استون هنج خیلی بیشتر از چیزی که میبینید حرف برای گفتن دارند و هرچه در آنها عمیق تر شوید، بیشتر سوال های گوناگون در ذهنتان ایجاد می شوید و بیشتر گیج می شوید.

تا حالا که علرغم تحقیقات زیاد و همه جانبه ای که باستان شناسان و دانشمندان روی استون هنج در انگلستان انجام داده اند، نتوانسته اند به نتایج خاصی برسند اما نگران نباشید چون رازهای استون هنج آرام آرام در حال رو شدن است. یکی از پروژه هایی که منجر به پخش حقایقی از استون هنج در انگلستان شد، پروژه عکسبرداری زیر زمینی ای بود که از این سازه شد و در آن معین شد که این سنگ ها قبلا قسمتی از یک ساختمان پیچیده تر بوده اند، مثلا جایی برای برگزاری مراسم های آیینی، سکونتگاه هایی رازآلود و ناشناخته و… البته باز هم این تصاویر چیز زیادی نشان نمی دهند و معین شده است که این موضوع بسیار بسیار پیچیده تر از چیزی است که دانشمندان فکرش را می کردند. البته استاد باستان شناسی دانشگاه بردفورد وینسنت گافنی که یکی از مدیران پروژه بوده است در این باره گفته که شاید تحقیقاتی که ما نموده ایم تا حالا با بن بست روبرو شده و نتایج چندانی نداده است اما حالا دیگر می دانیم که باید در کجای منطقه دنبال کشف های تازه بگردیم.

اگر ما بتوانیم راز استون هنج در انگلستان را رو کنیم، نه فقط این مکان بلکه کل منطقه را می توانیم بهتر بشناسیم و بخشی از تاریخ گذشته ها را فاش کنیم. در تحقیق هایی که انجام داده ایم توانسته ایم به یک دسته دیرک چوبی بربخوریم که شاید در نتیجه کلی تحقیق تاثیری نداشته باشد اما یک کشف کاملا تازه است، دیرک هایی که تعداد آنها به 300 تا می رسد و اگر این تحقیقات نبود، هیچ وقت نمی توانستیم از وجود آنها حتی مطلع شویم.

یکی دیگر از باستان شناسان سرشناسی که روی استون هنج در انگلستان تحقیقات زیادی نموده است معتقد است که این دیرک های چوبی در آن دوران موقتا در زمین کار گذاشته شده بودند و از آنها برای علامت گذاری استفاده شده است. در هر صورت، چیزی که معین است این است که بعد از سال های سال آنالیز و تحقیقات شبانه روزی، هنوز هم که هنوز است، استون هنج حرف های تازه ای برای گفتن دارد و هر بار یک چیز تازه از آن کشف می گردد و این موضوع بسیار باستان شناسان را شگفت زده نموده است.