اگر داغ دارید، اگر هم درد ندارید، این مطلب را بخوانید - مجله باهام

همه ما خوب می دانیم که مرگ و نیستی، جزئی از زندگی است. به راستی، مفهومی واقعی به وجودمان می بخشد، زیرا به ما یادآوری می نماید که حیات چقدر گران بهاست. غصه خوردن، نمود بیرونی ضایعه ای است که بر شخص وارد شده است. شاید اندوه وی از نظر جسمی، عاطفی و تن نکردشناسی (فیزیولوژی) بیان گردد؛ برای مثال گریستن، نمایش جسمانی و افسردگی، تجلی روانی است. بیان این احساسات بسیار اهمیت دارد.

واقعاً کسی برای بیرون ریختن غم از دست دادن عزیزان کاری نمی تواند انجام دهد، اما نکاتی که در این مقاله برایتان عنوان می کنیم، می تواند به شما برای کنار آمدن با این مشکل فوق العاده دردناک یاری کند.

احساسات تان را کنترل کنید

تفاوت های فردی در روبروه با غم از دست دادن عزیز بسیار موثر است و افرادی که سلامت روان مناسبی نداشته باشند، تجربه های تلخ تری را در آن شرایط خواهند داشت. سازمان جهانی بهداشت، سلامت را نبود بیماری نمی داند بلکه سلامت را در داشتن رفاه کامل جسمانی، روانی و اجتماعی تعریف نموده است. با توجه به این تعریف، فردی دارای سلامت روان است که توانمندی های خودش را بشناسد و توانایی مقابله با استرس های روزمره را داشته باشد و به شکل مفید و موثری برای بهبود رفتار فردی و اجتماعی خود مشارکت کند.

یکی از استرس های بزرگ می تواند همین از دست دادن عزیزان باشد. یکی از ویژگی های مهم سلامت روان، توانایی کنترل و بروز مناسب احساسات و هیجانات است. مدیریت احساسات در غم از دست دادن عزیزان باید به گونه ای باشد که این احساسات نه سرکوب گردد و نه افراطی و مهارگسیخته خود را نشان دهد.

از تنهایی بپرهیزید

اولین واکنش بعداز، از دست دادن یک عزیز در بسیاری افراد داغ دیده، انکار مرگ عزیزشان است. هر فردی باید بداند که این غم فقط برای او پیش نیامده است و این یک رنج مشترکی است که افراد در هر طبقه اجتماعی و مالی آن را تحمل می نمایند.

اگر شناخت افراد از جهان غیرواقعی باشد و در تصورات شان یک جهانی بدون مشکل برای خودشان در نظر بگیرند، تا حدودی از واقعیت ها فاصله خواهند گرفت و انتظار روبرو شدن با این اتفاقات ناگوار را نخواهند داشت. افرادی با چنین شرایط، قطعا تحمل سختی ها برایشان بسیار سخت خواهد بود. پس پذیرش این موضوع که از دست دادن عزیزان اجتناب ناپذیر است، یاری زیادی می نماید تا افراد با این واقعیت کنار بیایند.

جالب است که بدانید صحبت کردن با بازماندگان درباره عزیز از دست رفته و بیان نکاتی از زندگی او می تواند به آنان یاری کند. این کار باعث کاهش سنگینی غم و اندوه درونی افراد رنج دیده خواهد شد.

آزادانه اشک بریزید

بعد از مرحله انکار، معمولا افراد داغ دیده وارد مرحله ناراحتی و خشم می شوند. یکی از راه هایی که انسان را به زندگی عادی بر می گرداند، تخلیه هیجانات و درد های درونی است. شخص داغ دیده برای التیام درد های درونی اش، چاره ای جز این که غمش را بروز دهد، ندارد. آزادانه اشک ریختن و گاهی ناله کردن از واکنش های طبیعی در غم از دست دادن عزیز است.

نباید فرد داغ دیده فکر کند، که این واکنش ها نشانه هایی از ضعف شخصیتی اوست. این واکنش ها نه تنها نشانه ضعف نیست، بلکه یکی از نشانه های سلامت روان یک فرد است که احساساتش را این چنین بروز می دهد. افراد داغ دیده باید در این مرحله به فکر مراقبت از سلامتی خودشان هم باشند تا بتوانند منطقی تر با این قضیه کنار بیایند و از این مرحله عبور نمایند. یک نکته مهم دیگر در این مرحله، پرهیز از تحقیر، محکوم کردن و سرزنش خود است. مثلا افراد داغ دیده نباید فکر نمایند که اگر من فلان کار را انجام می دادم شاید عزیزم اکنون زنده بود.

پذیرش به معنی فراموش کردن عزیز نیست

مرحله آخر هم مرحله پذیرش این مسئله است که اوج حزن و تنهایی افراد داغ دیده از این مرحله آغاز خواهد شد. این مرحله معمولا بعد از سرانجام مراسم سوگواری آغاز خواهد شد. افراد داغ دیده در این مرحله، باید از تنها ماندن بپرهیزند. این افراد باید به حضور دیگران در کنارشان برای همدردی و همدلی توجه نمایند، زیرا این امر به آن ها یاری زیادی در سبک شدن این غم خواهد نمود.

این افراد باید به خودشان اطمینان بدهند که می توانند این بحران عاطفی را پشت سر بگذارند. نباید تصور نمایند که بازگشت به زندگی عادی به این معنی نیست که آن عزیز فراموش شده است! الگو گرفتن از افرادی که چنین غم هایی را با موفقیت پشت سر گذاشته اند نیز می تواند یاری زیادی به خانواده داغ دیده کند.

پ