جشنواره کشواچاکا؛ سنتی به جامانده از امپراتوری اینکاها در پرو - مجله باهام

پرو کشوری در آمریکای جنوبی است که فرهنگ و تاریخ پربار و غنی دارد. این کشور در میان جنگل های گرمسیری، کوهستان و زمین های خشک واقع شده است. از معروف ترین دوره های تاریخی در پرو، امپراتوری اینکاها پیش از ورود اسپانیایی ها به این کشور را می توان نام برد که از دوران اینکاها آثار تاریخی بسیاری برجای مانده است که همین آثار هرساله گردشگران بسیاری را برای بازدید به خود جذب می نمایند.

هرچند که امپراتوری اینکا ها مدت ها پیش از بین رفته، اما منطقه کوزکو در پرو از منطقه ها باستان شناسی و تاریخی پر شده است که متعلق به تمدن پیش کلمبیایی ها هستند.

در یکی از روستاهای کوهستانی و دورافتاده این منطقه، سنت های باستانی عهد اینکاها همچنان زنده است و در یک رخداد سه روزه هرساله جشن گرفته می گردد. جشنواره کشواچاکا، در حقیقت جشنواره ای برای ساخت پل از جنس طناب به شیوه ای باستانی است که 36 متر طول دارد. ساختار این پل اثری به جای مانده از دوران امپراتوری اینکاها است. نزدیک به 600 سال است که هر سال این جشنواره باستانی برگزار می گردد.

در طی برگزاری جشنواره، مردم از هر چهار جامعه کچوا در کنار هم جمع می شوند و به بافتن طناب از علف مشغول می شوند و در نهایت این طناب های بافته شده باهم ترکیب می شوند تا پلی به طول 36 متر بر روی رودخانه آپوریماک ساخته گردد. این پل بافته شده تازه با پل سال گذشته تعویض می گردد.

شرکت نمایندگان در جشنواره در ماه خرداد در کنار رودخانه ساکن می شوند. برای رسیدن به مقصد برگزاری جشنواره سفری را از میان زمین های خشک و کوهستانی شروع می نمایند.

در اطراف جاده این مقصد خانه هایی قرار گرفته است که افراد مسن تر در حیاط آن ها بر روی زمین به دسته کردن علف های بلند مشغول می شوند. این علف هایی را که در ساخت پل از آن ها استفاده می گردد، ایچو می نامند. سپس با سنگ به دسته های ایچو ضربه می زنند و گاهی بر روی آن ها آب می پاشند. این روش منجر به ساخت طناب هایی محکم و منعطف می گردد.

در روزهای جشنواره صدها نفر از روستاییان با همکاری یکدیگر دسته های علف ها را جابه جا می نمایند. مردها کت های سفید و سیاه با کلاه می پوشند. زنان لباس هایی سنتی و رنگارنگ بر تن می نمایند. بسیاری از زن ها نوزادان و بچه ها خود را بر پشت خود حمل می نمایند.

در طول روز در کناری از جاده، مردان رشته های بلند طناب را با هم ترکیب می نمایند تا طنابی محکم و ضخیم تر فراوری نمایند و پس از آن طناب های تازه را به روی پل قدیمی می برند و آن ها را کم کم به نقاط لنگرگاهی متصل می نمایند و طناب پل قدیمی را می برند و انتها پس از سه روز پل تازهی بر روی این رودخانه ساخته می گردد.