زنده سازی پیشه های پدری - مجله باهام

امیر میری کارشناس مدیریت در گردشگری و از جمله فعالان بومگردی در یادداشتی با عنوان پیشه در بوم گردی که در اختیار ایسنا قرار داده با این مقدمه که کسب و کار آدم های هر روزگار، اثر مستقیم روی رفتار و فرهنگشان دارد به احیای پیشه های پدری با راه اندازی بوم گردی ها اشاره نموده و نوشته است: راهی که هر آدمی برای گذران زندگی اش برمی گزیند، نگاه او را به زندگی از دیگران متمایز می نماید و به او زبان و نگاه ویژه ای می بخشد.

سهم زیادی از عمر هر آدمی در کار می گذرد و از وقتی شهرها به وجود آمدند، مردم خیلی زود یاد گرفتند که غیر از دامداری و کشاورزی و کارهای تولیدی با ارائه خدمات و فروش کالا هم می توان درآمد داشت و از همان روزگار، مردمان تلاشگری بودند که در کارگاه های ابتدایی و ساده و پشت دخل مغازه هایشان، بخشی از احتیاج همنوعانشان را تامین می کردند و شغلشان گاهی به چند هنر نیز آراسته بود.

حالا خیلی از آن شغل ها فراموش شده اند. گذر روزگار و پیشرفت زندگی بشر، دیگر جایی برای بسیاری از آن ها نگذاشته است. بخشی از آن ها به خاطر توسعه صنعت و علم از بین رفته اند، برای بخشی دیگر هم فرصت و حالی نمانده است. با این حال هنوز در گوشه و کنار محله های قدیمی تر، کسانی هستند که به همان شیوه های قدیمی کار می نمایند و خدماتی به مردم می دهند که دیگر کمتر می توان نشانه ای از آن در شهرها پیدا کرد.

در دنیایی که دائماً در حال تغییر است و با شیبی تند مدرنیته را پشت سر میگذارد عده ای ترمز مدرنیته زندگی خود را کشیده در دنیای گردشگری خدمات بومی را ارائه می دهند. این خدمات که در قالب بوم گردی مطرح می گردد بیشتر رویکرد خدمات اقامتی به خود گرفته که در فضای بومی اتفاق می افتد.

حال اگر پهنه این خدمات را به پیشه های پدری بگستریم و در کنار خانه های پدری به کسب و کارهای پدری نیز بپردازیم باز زنده سازی این پیشه ها از نابودی آن ها جلوگیری و جذابیت بوم گردی را دوچندان می نماید.

بازتاب این طرز فکر ها در زندگی روزمره، میراث فرهنگی هر منطقه را تشکیل می دهد و هویتی را به وجود می آورد که مردم آن دیار تصویر خود را در آن پیدا می نمایند و این هویت به نوبه خود ضامن حفظ این میراث می گردد. ما این هویت را در کشورهای در حال توسعه سنت می نامیم که در محدوده آن ساختار و کارکرد جامعه بازتولید می گردد و تداوم می یابد.

سنتی که به وسیله انتقال دانسته ها، عقاید مذهبی و اسطوره ها، از قرنی به قرن بعد منتقل می گردد، از نسلی به نسل دیگر به وسیله نوشته ها یا گفته ها و امثال و حکم و نیز به وسیله آنچه عرف می نامیم. شغل ها هم بخشی از این سنت ها هستند که از یک نسل به نسل دیگر انتقال می یابند.

با تاکید و پافشاری بر پیشه پدری هم امکان کار آفرینی و هم کسب درآمد بیشتر به پشتوانه بوم گردی به وجود می آید.

مشاغلی همچون چلنگری، پیله وری، کافه چی، گیوه دوزی، سبد بافی، باغداری، مرغداری، دامداری، پنبه زنی، مسگری، حمومی، دلاکی، چاربداری و ... می توانند ضمن جذابیت برای گردشگر احتیاجهای افراد یک جامعه محلی را نیز برآورده نمایند.