مدار 49 درجه شمالی: مرزهای آمریکا و کانادا چگونه معین شد؟ - مجله باهام

اگر علاقمند به سفر با بهترین تور کانادا هستید با ما همراه شوید، با مجری مستقیم تور کانادا از تورنتو، مونترال و ابشار نیاگارا دیدن کنید و بهترین تجربه سفر را داشته باشید.

زمانی که پای مکان بزرگی مانند یک قاره در میان باشد، بحث و گفتگوها بر سر معین مرزهای کشورهای مختلف بالا می گیرد. اما اگر قاره ای، تنها دو کشور بزرگ داشته باشد، چه اتفاقی می افتد؟ درمورد آمریکا و کانادا باید بگوییم که حدوداً 8.892 کیلومتر خطوط مرزی، محدوده های این دو کشور را معین می نماید که طولانی ترین مرز در دنیا بین دو ملت مختلف نیز محسوب می گردد. این موضوع از دیدگاه جوامع بین المللی، نمونه بارزی از صلح و همکاری میان دو کشور قلمداد می گردد.

امروز، از روابط محبت آمیز کانادا و آمریکا به عنوان الگویی برای دیگر کشورها یاد می گردد اما رسیدن به این مرحله بدون وجود بحث و مشاجره و جنگ های تمام عیار ممکن نبود. آمریکای شمالی که اکنون می بینیم، نتیجه سال ها جنگ و خون و خونریزی است. حتی اکنون و پس از گذشت یک و نیم قرن، بر سر مالکیت بعضی مناطق آمریکای شمالی، بین کانادا و آمریکا مشاجراتی وجود دارد که به نظر نمی رسد به این زودی ها حل گردد.

اگر علاقه مند هستید بدانید مرزهای آمریکا و کانادا چگونه معین شدند، در ادامه با ما باشید.

صده 1700

سال 1775 - طی جنگ های استقلال آمریکا، مستعمره نشینان این کشور امیدوار بودند که شهرهای کبک و نووسکوشیا برای مقابله با بریتانیایی ها، با آنان متحد شوند. چیزی نگذشت که آمریکا صبر خود را از دست داده و امور را با لشکرکشی به شمال در دست گرفت و از مونترئال درخواست کرد، اولین رزمایش نظامی بزرگ خود را برای جنگ آغاز کند. آمریکایی ها یک ماه بعد در نبرد کبک شکست خورده و عقب نشینی کردند.

سال 1783 - آمریکا پس از پیروزی در جنگ، از بریتانیا درخواست کرد که کانادا را تسلیم این کشور کند. بریتانیا به طور تعجب برانگیزی از این کار امتناع کرد. با این حال، کانادا و آمریکا مرزهای خود را با استفاده از مدار 45 درجه شمالی که از نیویورک و نیوبرونزویک می گذشت، معین کردند و یک مرز فرضی نیز از دریاچه های پنجگانه بزرگ آمریکا ترسیم کردند. در آن موقع، کسی در خصوص نواحی غربی رودخانه می سی سی پی چیزی نمی دانست؛ به همین دلیل، معین حدود آن مناطق انجام نشد.

صده 1800

سال 1803 - در این دوره، آمریکا معامله بسیاری خوبی با فرانسه انجام داد که به خرید لوئیزیانا معروف بود. آمریکا با 15 میلیون دلار، سرزمین وسیع و گسترده ی لوئیزیانا را که از خلیج مکزیک تا کوهستان های راکی در امتداد بود را خریداری کرد. بریتانیا و آمریکا از جلگه مابین رودخانه های هادسون و می سی سی پی برای معین مرزهای شمالیِ ایالت تازه خریداری شده خود استفاده کردند. البته این کار، ایده خوبی نبود؛ چرا که جلگه رودخانه به قدری صاف و مسطح بود که کار معین مرز را سخت می کرد.

سال 1812 - طی جنگ 1812، آمریکا برای صدمه زدن به بریتانیا، دو بار به کانادا حمله کرد. آمریکایی ها فکر می کردند تصرف کانادا بسیار ساده است؛ ولی کانادایی ها با یاری قبیله سرخپوستی تکومسه، شکست سخت و تحقیرآمیزی بر آمریکا تحمیل کردند. از سوی دیگر، نیروهای بریتانیایی مستقر در حوالی واشنگتن دی سی، ساختمان های دولتی آمریکا و نیز کاخ سفید را به آتش کشیدند.

در سال 1814، مرزهای پیشین طی تنظیم یک معاهده باز گردانده شدند. کانادایی های بسیاری در طول جنگ جنگیدند که جان تازه ای به حس وطن پرستی آنان بخشید.

سال 1818 - آمریکایی ها با اعتقاد بر سرنوشت آشکار که باور غالب آن دوره بود، به سمت غرب رفتند. (طبق این باور، سرنوشت آمریکا گسترش به سوى غرب است ). آمریکایی ها با تکیه بر اعتقادشان قصد داشتند مرزهای خود را از کرانه شرقی تا کرانه غربی گسترش دهند. این موضوع موجب شد تا بریتانیا و آمریکا برای معین مرزهای خود، بر سر میز مذاکره بنشینند.

معین حدود و مرزهای سرزمین گسترده آمریکا، کار سختی بود. مقامات دو قدرت اصلی، یعنی آمریکا و بریتانیا تصمیم گرفتند با استفاده از مدار 49 درجه شمالی، مرزهای نواحی خود را تا کوهستان راکی معین نمایند. مناطی که معین حدودش انجام نشد، سرزمین مرموز و ناشناخته کلمبیا در کانادا و ارگان در آمریکا بود.

آمریکا و کانادا برای مدت کوتاهی اجازه دادند هر کسی که می خواهد در آن مناطق زندگی کند، به آنجا برود. بعضی از اشتباهات در معین حدود، موجب بروز بحث و مشاجراتی شد که اکنون نیز پا بر جا است؛ یکی از این اشتباهات، معین نادرست مرزهای ناحیه زاویه شمال غرب بود. این مکان، بخشی از ایالت مینه سوتای آمریکا محسوب می گردد اما اگر بخواهید به طور زمینی به آن سفر کنید، بایستی دو بار از کانادا عبور کنید.

سال 1846 - در این سال، قراردادی که مناطق ارگان و کلمبیا را بی طرف قلمداد می کرد، در حال از بین رفتن بود. هزاران آمریکایی در این دوره، خود را مالک مناطق یاد شده دانستند. از سوی دیگر، دولت آمریکا، فشار بی امانی بر شرکت بریتانیایی هادسونز بی کمپانی وارد می کرد که حافظ منافع کانادا بود. جیمز کی پولک، رئیس جمهور وقت آمریکا، دستور داد تا مرزهای سرزمین های این کشور تا مدار 49 درجه شمالی گسترده گردد.

جیمز کی پولک با شعار مدار 54 درجه و 40 دقیقه از آن ما است یا جنگ حامیان بسیاری برای خود جمع کرد. بالاخره، آمریکایی ها موافقت کردند تا مدار 49 درجه شمالی، مرز رسمی دو منطقه غربی هر کشور را معین کند که در واقع آخرین تکه مورد احتیاج برای تکمیل پازل آمریکا و کانادا بود. البته بحث و مشاجره بر سر مناطق کوچک همیشه وجود داشته و خواهد داشت.

سال 1867 - در این سال، کانادا توانست از بریتانیا جدا شده و به استقلال دست یابد. فرآیند جدایی کانادا از بریتانیا به دلیل روحیه استقلال طلبی مردم کانادا و نیز علاقه بریتانیا به این که کانادا بتواند از خود در مقابل آمریکا دفاع کند، کاملا صلح آمیز و بدون خونریزی انجام شد. اما استقلال آمریکا با جنگ و خونریزی بسیاری همراه بود.

اولین نخست وزیر کانادا یعنی سر جان مک دونالد دستور ساخت خط آهنی در سرتاسر کشور را داد تا در صورت تجاوز آمریکا به مرزهایش، بتواند سریعاً نیروهای خود را در مناطق مذکور مستقر کند.

صده 1900

ساختمان طاق صلح یکی از یادبودهای زمان برقراری صلح و دوستی بین آمریکا و کانادا است.

سال 1908 - در این سال، معاهده ای بین کانادا و آمریکا امضا شد که طی آن، یک کمیسیون مشترک تشکیل شد تا مرزهای دو کشور را معین کند.

سال 1925 - در این سال کانادا و آمریکا با دائمی شدنِ کمیسیون معین مرزهای بین المللی موافقت کردند تا زمین ها و یادبودهای هر دو کشور در کنار مرزها باقی بماند.

یکی از وظایف این کمیسیون، نگهداری و مراقبت از بنای یادبود طاق صلح بود که دقیقاً در مرز هر دو کشور ساخته شده بود؛ این بنا به طور مشترک در ایالت واشنگتن آمریکا و بریتیش کلمبیای کانادا واقع شده است. در قسمت آمریکایی این بنا نوشته شده:

فرزندان مادری واحد

و در قسمت کانادایی این بنا چنین نوشته شده است:

برادران متحد

که البته هر دو، ادای احترام مناسب و درخوری برای مردم کشورشان هستند.

مرزهای کنونی

آمریکا و کانادا بر سر عدم مالکیت مناطق کوچکی مانند جزیره ماکیاس سیل در شرق، توافق نموده بودند که در واقع یک فانوس دریایی کانادایی در آن وجود دارد ولی آمریکا کماکان ادعای مالکیت آن را دارد. یک سری مسائل دیگر نیز بر سر گذر شمال غرب وجود دارد که کانادا آن را از آن خود می داند ولی آمریکا می گوید این منطقه، آب های بین المللی برای عبور کشتی به شمار می رود. گذر شمال غرب، راه دریایى شمال کانادا است که اقیانوس اطلس را به اقیانوس آرام وصل مى کند. آمریکا همچنین، بخش کوچکی از آب های ساحلی یوکان (که متعلق به کانادا است)، را برای مقاصد مالی، تحت تملک خود در آورده است.

تا جایی که می دانیم، آمریکا و کانادا برنامه خاصی برای حمله به یکدیگر، به منظور تصاحب این مناطق ندارند. با این حال، آمریکا و کانادا پس از کش و قوس های فراوان، بالاخره توانستند مرزهای خود را معین نموده و به روابطی تقریباً محبت آمیز دست یابند.