نگاهی به مطالب ستون نویس های ترکیه، خطر در کمین جمهوریت - مجله باهام

بهترین تجربه سفر را با تور ترکیه در خاطراتتان ثبت کنید.

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، ستون نویس های روزنامه های ترکیه که در زبان ترکی از آنها به گوشه نویس یاد می گردد٬ بخشی از فعالان رسانه ای توانمند و اثرگذار هستند که معمولاً یادداشت هایشان تاثیر قابل توجهی بر افکار عمومی و معادلات حزبی ترکیه می گذارد.

خبرنگاران کوشش می نماید تا با انتخاب گزینه های قابل توجهی از نوشته های ستون نویس های ترکیه تصویری کوچک از تحولات سیاسی٬ فعالیت های رسانه ای و راهنمایی افکار عمومی این کشور را به دست دهد.

خطر در کمین جمهوریت

فیکرت بیلا، پایگاه خبری تحلیلی تی 24

تنها چهار سال به یکصدمین سالگرد تاسیس نظام جمهوری ترکیه باقی مانده است. یعنی همان چیزی که مصطفی کمال آتاتورک آن را بزرگترین اثر زندگی خود می دانست. ما در شرایطی به صد سالگی نظام جمهوری نزدیک می شویم که این نظام٬ از بخش قابل توجهی از اهداف و آرمان های خود دور شده است.

مصطفی کمال آتاتورک به عنوان موسس نظام جمهوری ترکیه در شرایطی موجودیت این نظام را گفت که صدها مانع پیش روی او بود اما آتاتورک دو هدف بزرگ داشت و به خاطر آن اهداف به کوشش خود ادامه داد: هدف نخست آتاتورک این بود که دولت جدید جمهوری ترکیه را در ردیف دولت ها و نظام های سیاسی و اجتماعی معاصر دنیا قرار دهد و صندلی ترکیه را ارتقاء دهد و هدف دوم آتاتورک نیز این بود که حاکمیت سیاسی٬ از آنِ مردم باشد.

او برای رسیدن به این دو هدف بزرگ٬ دو راه حل روشن ارائه داد: تاسیس یک نظام سیاسی بر اساس اصل لاییسم و پرهیز از تصمیم گیری های مبتنی بر تفکرات دینی در اداره کشور.

دومی هم٬ اهمیت دادن به خواسته ها و اراده مردم. او می خواست جامعه سنتی باقی مانده از دوران امپراتوری عثمانی را به یک جامعه مدرن تبدیل کند و پیش از هر چیز به اراده مردم اهمیت می داد.

به همین خاطر با عزم و اراده راسخ٬ نظام عثمانی و ساختار سیاسی مبتنی بر اراده خلافت را از میان برداشت و جمهوری را تاسیس کرد و پس از آن نیز مجموعه ای از اصلاحات سیاسی و حقوقی را انجام داد و کشور را بر اساس نظم و ساختار مبتنی بر آرای مجلس حقوق و قانون اساسی اداره کرد.

یکی از اهداف و اقدامات مهم آتاتورک برای نوسازی کشور ترکیه٬ ایجاد یک ساختار آموزشی یکپارچه و نوین و مبارزه با شیوه های آموزشی سنتی در تکایا و حجره ها و قرار دادن الفبای لاتین به عنوان الفبای رسمی بود.

او کاری کرد که خانواده ها فرزندان دختر را نیز به مدارس بفرستند و تمام این اهداف برای رسیدن به دولت و جامعه لاییک بود. اما امروز و در شرایطی که تنها چهار سال به یکصد سالگی عمر جمهوری ترکیه باقی مانده است٬ شاهد آن هستیم که ترکیه از بسیاری از آرمان های مهم آتاتورک و جمهوری٬ دور شده است.

حزب عدالت و توسعه در 17 سال اخیر٬ بیش از هر چیزی٬ به لاییسم لطمه زده است. دولت برآمده از حزب عدالت و توسعه به جای بها دادن به اصل لاییسم و شایسته سالاری٬ افراد را به توصیه سران طریقت های دینی بر سر کار می آورد و حتی در نام گذاری اماکن و پروژه ها در ضدیت با لاییسم عمل می نماید.

جشنی برای یک جمهوری در حال سقوط

انور آیسَوَر، روزنامه جمهوریت

جشن 29 اکتبر به عنوان سالگرد تاسیس جمهوری ترکیه برای مردم کشور ما یک جشن مهم است. پیش از این٬ چنین سالگرد تاثیرگذار و مهمی در خیابان ها و کوچه ها و معابر شهرها و از سوی خود مردم جشن گرفته می شد.

تمام ارکان و نهادهای دولتی و حکومتی در این جشن شرکت می کردند و هر سو که نگاه می کردی٬ پایکوبی و شادی مردم بود. اما از وقتی که حزب عدالت و توسعه قدرت را در دست گرفت٬ این جشن نیز رونق خود را از دست داده است و دولت به آن بهایی نمی دهد. من دوست دارم این جشن را به مردم عادی تبریک بگویم و نه به چند سیاستمدار متکبر که در یک مراسم تشریفاتی شرکت می نمایند.

واقعیت این است که دوران امپراطوری ها به انتها رسیده بود و همه دنیا باید خود را با نظام سرمایه داری وفق می داد. تاریخ این کشور را نه از زبان کسانی که در خصوص عثمانی ها چیزهای ساختگی بیان می نمایند٬ بلکه از زبان مورخین واقعی بشنوید.

اگر مصطفی کمال آتاتورک به موقع عمل نمی کرد و نظام جمهوری ترکیه را به جای نظام عثمانی تاسیس نمی کرد٬ شاید امروز ترکیه٬ کشوری ضعیف و استعماری بود اما هوش بالا و تشخیص درست رهبر٬ کاری کرد که نظام جمهوری در این کشور بر سر کار بیاید.

جمهوری ترکیه به خودی خود یک انقلاب بود اما متاسفانه اداره کشور به شیوه تک حزبی و مسدود کردن راه بر احزاب جدید٬ باعث آن شد که راستگرایان در ترکیه از همان سال اول ضرباتی به نظام جمهوری بزنند و بعدها نیز پس از تصویب قانون چند حزبی٬ همه احزاب از ترس کمونیسم٬ خود را تسلیم آمریکا نموده اند و با عضویت ترکیه در ناتو این روند پیچیده شد و کشور را به آمریکایی ها تسلیم کردند.

در یک ارزیابی کلی می توانم بگویم که راست گرایی بلای جان ترکیه شد و بعدها نیز حزب عدالت و توسعه روند تخریب و از بین بردن ارزش های جمهوری را تکمیل کرد.

متاسفانه پس از تاسیس نظام جمهوری در ترکیه٬ مشکل نمودها و علویان حل نشد٬ همسانی حقوق زن و مرد رعایت نشد و واقعاً چیزی برای جشن گرفتن٬ وجود ندارد.

هر چه زودتر باید در ترکیه احزب مخالف واقعی به شکل جدی سازماندهی شوند٬ حقوق شهروندی همسان برای همگان در نظر گرفته گردد٬ دولت به شکل حقوق محور عمل کند٬ به اراده و خواسته های مردم بها داده گردد و به زبان روز دنیا٬ با کشورها تعامل گردد.

از ترامپ خشمگین است٬ اما بر سر مرکل خالی می نماید

عاکف بکی، روزنامه قرار

آن کسی که مظلوم کوبانی را در حد یک ژنرال ترفیع درجه داده و نامه محرمانه او را همراه با نامه گستاخانه خودش برای اردوغان فرستاده٬ خود شخص دونالد ترامپ است و نه آنگلا مرکل.

آن کسی که با ی.پ.گ و فرماندهان نظامی آن مذاکره می نماید و به مظلوم کوبانی اعتبار می دهد٬ ولادیمیر پوتین است و نه امانوئل ماکرون.

خلاصه این که آن دو کشوری که تمام خواسته هایشان را بر ترکیه تحمیل می نمایند و با دشمنان ترکیه در ارتباط هستند٬ آمریکا و روسیه اند. اما جالب اینجاست که رجب طیب اردوغان در برابر ترامپ و پوتین سکوت می نماید٬ اما وقتی که به مرکل و ماکرون می رسد٬ به راحتی داد می زند و خشم خود را بر سر آنها خالی می نماید.