اعمال خیرخواهانه می توانند ضد افسردگی های طبیعی باشند - مجله باهام

به گزارش خبرنگاران به نقل از هلث دی نیوز در یک آنالیز 122 نفر دارای علائم افسردگی یا اضطراب، آنهایی که آغاز به انجام کارهای کوچک مهربانانه در طول روز نموده بودند، بهبودی در علائمشان را نشان دادند.

این آنالیز بعلاوه نشان داد که این رفتارهای ملاطفت آمیز از لحاظ تقویت احساس پیوند اجتماعی حتی بهتر از دو شیوه استاندارد روان درمانی عمل نموده اند.

کارشناسان می گویند این یافته ها به این موضوع اشاره دارد که صرف مهربان بودن چقدر می تواند تاثیربخش باشد- شاید به این دلیل که به افراد دارای مسائل سلامت روانی یاری می نمایند که حتی به طور گذرا از چنگ علائمشان رهایی یابند.

رهایی از اشتغال خاطر با خود

پژوهشگران در دانشگاه ایالتی اوهایو که این آنالیز را انجام داده آند، می گویند افراد دچار افسردگی یا اضطراب به طور قابل درکی با ناراحتی شان اشتغال خاطر دارند، اما در هنگام انجام اعمال نیکخواهانه با تمرکز بهزیستی دیگران و کوشش برای حمایت از آنها حتی با اقداماتی کوچک می تواند این افراد را از این چهارچوب ذهنی برای مدتی رها سازد.

پژوهش های پیشین نشان داده اند کارهای خیرخواهانه حتی کوچک - مثلا نوشتن یاداشت های حمایت آمیز به یک دوست یا خریدن یک فنجان قهوه برای یک نفر- نه تنها احساس خوب در دریافت نماینده این نیکی ایجاد می نماید، بلکه شرایط فرد دهنده را هم بهتر می نماید.

اما تا به حال شمار معدودی از آنالیز ها بر افراد دارای افسردگی یا اضطراب متمرکز بوده اند.

این پژوهشگران برای انجام این آنالیز 122 بزرگسال را که در یک مقیاس استاندارد افسردگی و اضطرات نمره های بالایی گرفته بودند، جلب کردند. سپس این افراد به طور اتفاقی به سه گروه تقسیم شدند.

به یک گروه گفته شد که برای دو روز در هر هفته برای انجام فعالیت های اجتماعی برنامه ریزی کند و به افراد گروه دوم آموزش داده شد تا جدول های ثبت افکار را با همین توالی زمانی پر نمایند- با این هدف که به آنها یاری گردد الگوهای فکر منفی شان را بشناسند و کوشش نمایند مسیر این افکار را تغییر دهند. هر دوی این تکنیک ها در رفتاردرمانی شناختی (CBT) - یک شیوه استاندارد رواندرمانی برای اضطراب و افسردگی- به کار می روند.

به افراد در گروه سوم گفته شد که سه بار روز برای دو روز در هر هفته اعمالی نیکوکارانه انجام دهند.

جزئیات انجام این کارها به خود شرکت نمایندگان در آنالیز واگذار شد. بر اساس آنچه بعدها این افراد گزارش کردند، بسیاری از آنها به اقداماتی کوچک به افرادی که در زندگی هایشان بودند، یاری نموده بودند- رساندن افراد با ماشین، پختن شیرینی برایشان یا نوشتن یک یادداشت ملاطفت آمیز برای آنها.

تقویت احساس تعلق به دیگران

این آنالیز نشان داد که پس از پنج هفته همه سه گروه به طور میانگین بهبودی از علائم مسائل رواین را نشان دادند. این تاثیرحتی بر اساس یک ارزیابی که در هفته دهم (پنج هفته پس از انتها این مداخلات) تا حدودی به جامانده بود.

اما گروهی که کارهای خیرخواهانه انجام دادده بودند، تنها گروهی بودند که از لحاظ پیوند اجتماعی که به احساس تعلق یک فرد به دیگران مربوط میگردد- مزیت قابل توجهی به دست آورده بودند.

به گفته این پژوهشگران، به نظر می رسید که کارهای خیرخواهانه اثراتی ویژه بر افراد دارد.

این آنالیز بعلاوه اشاراتی درباره اینکه این اثرات چیست، به دست داد: افراد در گروه نیکوکاری تغییری در یک مقیاس استاندارد که غرق شدن در خود که اشتغال عادتی با افکار و احساسات خود- را میزان می گیرد، نشان دادند.

کارشناسان می گویند در لحظاتی که این افراد با دیگران تعامل می نمایند، از دنیای ذهنی شان خارج می شوند و این شرایط می تواند به آنها یاری کند که چرخه نُشخوار فکری شان را متوقف نمایند.

از طرف دیگر در حالیکه هر فعالیت اجتماعی شامل بودن به همراه دیگران است، اما نیت کارهای خیرخواهانه فرق دارد: وقتی افراد با دیگران معاشرت می نمایند، معمولا به فکر لذت بردن خودشان هستند. خیرخواهی این تمرکز را معطوف به احساسات فردی دیگر می نماید.

از طرف دیگر باید توجه داشت که انجام چنین کارهایی ممکن است برای افرادی که دچار افسردگی یا اضطراب هستند، مشکل باشد. اما این کارهای نیکوکارانه لازم نیست اقداماتی بزرگ باشند.

نکته مهم دیگر این است که در این آنالیز پژوهشگران صرفا به افراد گفته بودند که اعمالی خیرخواهانه انجام دهند و مراقب بودند که ذکری از اینکه هدف از این کار بهتر شدن حال افراد است، ننمایند.

بنابراین به نظر می رسد که مهربان بودن با دیگران به خاطر خود آن افراد است که ممکن است پاداش سودمندی برای حال خود فرد را در پی داشته باشد.

یافته ها یاین آنالیز به طور آنلاین The Journal of Positive Psychology. منتشر شده است.