انتقاد از وام 12 درصدی کرونا ؛ این وام حکم جریمه را دارد - مجله باهام

به گزارش خبرنگاران به نقل از ایسنا، اسحاق دنیاگیری ـ معاون اول رئیس جمهور ـ در آغاز هفته در جلسه ای با فعالان دنیاگردی در وزارت میراث فرهنگی، دنیاگردی و صنایع دستی اذعان کرد: با وجود اینکه سال 98 به جهت اتفاقات و حوادث، جزو سخت ترین سال ها بود اما درآمدهای ارزی این وزارتخانه بیش از 11 میلیارد دلار بوده که عددی عظیم است و نمی توان از آن چشم پوشی کرد.

وزیر میراث فرهنگی، دنیاگردی و صنایع دستی هم قبلا آمار داده بود که در سال گذشته حدود 8 میلیون و 600 هزار دنیاگرد و مسافر خارجی به ایران سفر نموده اند. با این حساب هر نفر با سفر به ایران حدود 1280 دلار هزینه نموده، این درحالی است که هم اکنون هر بشکه نفت در بازارهای دنیای حدود 23 دلار خرید و فروش می شود. در بودجه سال 99 قیمت هر بشکه نفت نیز 50 دلار مشخص شده است که حتی اگر با این نرخ محاسبه شود هر خارجی با سفر به ایران معادل تقریبی 25 بشکه نفت، برای کشور درآمد ارزی ایجاد می نماید.

در چنین شرایطی فعالان دنیاگردی، حمایت دولت از این صنعت در بحران کرونا را که طبق گزارش وزارت صمت با 100 درصد آسیب روبرو بوده، ناچیز و ناکارآمد دانسته اند.

دنیاگردی با ابهام زیادی در دنیا روبرو است، به فرض این که ویروس کرونا تا چند ماه دیگر ریشه کن شود، بعد از آن چه خواهد شد، آیا قوانین مرزها و کشورها به حالت قبل بر می شود، آیا رفتار و سلیقه دنیاگردان تغییر خواهد نمود؟

ابراهیم پورفرج ـ رئیس هیات مدیره جامعه تورگردانان ایران ـ در گفت وگو با ایسنا درباره بسته حمایتی دولت برای دنیاگردی در بحران کرونا که شامل امهال سه ماهه اقتصادیات و قبوض انرژی و پرداخت وام بانکی با 12 درصد سود است، اظهار کرد: صنعت دنیاگردی در مقایسه با سایر صنایع، بیشترین آسیب را از شیوع ویروس کرونا دیده است؛ چرا که از نیمه دوم سال گذشته با توجه به وقایعی که در کشور رخ داد، دچار آسیب های جدی شد و در این مدت هر چه برای تبلیغ ایران و جذب دنیاگرد سرمایه گذاری شده بود، از بین رفت.

وی ادامه داد: پیش بینی ما این است که تا انتها سال 99 نتوان هیچ تور دنیاگردی را در ایران اجرا کرد؛ به دو دلیل نخست آن که رفت و آمدی بین کشورها وجود ندارد، مرزها بسته شده و پروازها به حالت تعلیق درآمده است. دلیل دیگر آن است که سایر کشورها هم سخت درگیر ویروس کرونا هستند و اصلا جوابگوی درخواست ما برای سفر به ایران نیستند. فعلا نه ما و نه آن ها نمی دانیم چه چیزی در انتظار است.

پورفرج گفت: دنیاگردی با ابهام زیادی در دنیا روبرو است، به فرض این که ویروس کرونا تا چند ماه دیگر ریشه کن شود، بعد از آن چه خواهد شد، آیا رفت و آمد دنیاگردان مثل قبل خواهد بود؟، قوانین مرزها و کشورها به حالت قبل بر می شود؟، آیا رفتار و سلیقه دنیاگردان و آژانس های توریستی تغییر خواهد نمود؟. ما در حال آنالیز این سوال ها هستیم و فعلا جواب صریح و قاطعی برای آن ها نداریم.

وی اضافه کرد: حتی اگر فرض را بر این بگذاریم که ویروس کرونا تا خردادماه ریشه کن شود، باز نمی توان انتظار داشت دنیاگردان خیلی سریع به ایران سفر نمایند؛ زمان می برد تا مردم بار دیگر به شرکت های هواپیمایی، هتل ها، اقامتگاه ها و سرویس حمل و نقل اعتماد نمایند. تا آن زمان تصمیم بر آن است که دنیاگردی داخلی تقویت شود، پیش بینی شده سفرهای داخلی زودتر آغاز می شود. از این طریق می توان امنیت را القاء و زمینه را برای سفر دنیاگردان خارجی فراهم کرد.

او تاکید نمود: اگر به صنعت دنیاگردی مخصوصا بخش ارزآور آن، بی توجهی شود و در این بحران، حمایت اقتصادی نشود، نمی توان سریع و مؤثر وارد بازارهای بین المللی شد، با این حساب شاید ورود دنیاگردان به ایران بیشتر از یک سال زمان ببرد.

رئیس جامعه تورگردانان یادآور شد: تورگردان ها که کارشان جذب دنیاگرد خارجی و درآمد ارزی است، محرک اصلی صنعت دنیاگردی به حساب می آیند. ما در نمایشگاه های خارجی شرکت می کنیم، تورهای آشناسازی برگزار می کنیم، خبرنگاران خارجی را به ایران می آوریم تا واقعیت های کشور را انعکاس دهند و ایران را تبلیغ و معرفی می کنیم، با این کارها است که چرخ اقتصاد راننده، راهنما، هتلدار، اقامتگاه ها داران، شرکت های هواپیمایی و حمل و نقل ریلی و رستوران ها به حرکت درمی آید. منظور این نیست که تاثیر دنیاگردی داخلی و سایر همکارانی که در این بخش فعال هستند، نادیده گرفته شود و یا ارزش گذاری نشود. تمام بخش صنعت دنیاگردی به حمایت و یاری اقتصادی دولت احتیاج دارد. همه این صنعت یک سال بحرانی را پشت سر گذاشته است اما تاکید بیشترم بر این است که نباید بخش محرک صنعت دنیاگردی را که درآمد ارزی برای کشور ایجاد می نماید فراموش کرد.

وام 12 درصد سود فقط تاسیسات دنیاگردی را به بانک ها بدهکارتر می نماید، این وام خرج حقوق کارمندان خواهد شد، هنوز درآمد کسب ننموده موعد پرداخت آن فرا می رسد، پس از کجا پول تبلغ ایران را تامین کنیم. آیا می توان نام چنین تسهیلاتی را یاری اقتصادی گذاشت؟

وی ادامه داد: شرط دولت برای پرداخت وام با سود 12 درصد، حفظ کارمندان است، وقتی 6 ماه تا یک سال قرار نیست درآمدی داشته باشیم، ناچارا یا باید این کارمندان را تعدیل کنیم یا وامی که از دولت دریافت می کنیم را به عنوان حقوق باید به پرسنل بدهیم، پس هزینه تبلیغات ایران را از کجا تامین کنیم؟

او تاکید نمود: وامی که با عنوان حمایت از صنعت دنیاگردی با سود 12 درصد درنظر گرفته اند، فقط شرکت های دنیاگردی را به بانک ها بدهکارتر می نماید، هنوز کار را آغاز ننموده و درآمدی حاصل نشده، دوره تنفس این وام تمام شده و باید آن را به بانک بازگرداند. آیا می توان نام این تسهیلات را یاری اقتصادی گذاشت؟

پورفرج اضافه کرد: این حمایت با اصل توسعه تناسب ندارد، آن هم درحالی که شورای دنیای سفر و دنیاگردی در نامه سرگشاده ای، از رهبران دنیا و دولت ها، خواسته وام های فوری و نامحدود بدون بهره را برای شرکت های سفر و دنیاگردی اختصاص دهند و اقتصادیات های دولتی، بدهی ها و معوقات اقتصادی را از روی بخش دنیاگردی بلافاصله و حداقل تا 12 ماه آینده بردارند. اگر قصد دولت بر این است که چرخ صنعت دنیاگردی بچرخد و نیروهای کار که در این حرفه، متخصص و سرمایه صنعت دنیاگردی است، حفظ شود باید وام هایی با کارمزد بانکی 4 درصد اختصاص دهد، نه این که برای این تسهیلات که عنوان یاری دارد، سود درنظر بگیرد. الان که وقت کسب منفعت نیست. در این شرایط یاری ها باید بلاعوض باشد، اگر نمی توانند این کار را انجام دهند، حداقل از ما سود نگیرند و با همان کارمزد بانکی حساب نمایند.

وی گفت: ما در شرایط عادی هم می توانستیم این وام را از بانک دریافت کنیم، فقط سود آن وام 18 درصد است و سود وام بسته حمایتی 12 درصد. تفاوت آن هم در این است که ما قبلا درآمد داشتیم و می توانستیم وام با سود 18 درصد را بازگردانیم اما حالا درآمد نداریم. آیا به این موضوع فکر شده وقتی پیش بینی دنیا، عقب گرد آمار مسافران و درآمد حاصل از آن تا هفت سال قبل است، چگونه قرار است به این زودی درآمد ارزی در دنیاگردی ایجاد شود و این وام ها تسویه شود.

او با اشاره به دشواری انتقال درآمد دنیاگردی به کشور متاثر از تحریم ها و مسدود شدن راه های ارتباطی بانک های داخلی و خارجی، اظهار کرد: پول بیشتر شرکت های دنیاگردی در اختیار شرکت های خارجی است، چون راهی برای انتقال آن ها وجود ندارد، همه نگرانی ما این است که آن شرکت ها نیز اعلام ورشکستگی نمایند و دیگر امکان برگرداندن آن پول ها هم نباشد، اگر این پول را می توانستیم به کشور انتقال دهیم شاید اینقدر مشکل نداشتیم.

رئیس جامعه تورگردانان ایران با طرح این پرسش که برنامه دولت برای حمایت از نیروی کار متخصص دنیاگردی چیست، اضافه کرد: اگر آن ها بیکار شوند هم دولت و هم بخش خصوصی، متحمل خسارت زیادی می شود. از یک طرف دولت باید حقوق بیکاری بدهد و از طرف دیگر به بدنه تخصصی دنیاگردی آسیب وارد شده است. شاید بهتر باشد راه حل دیگری داشته باشند، یقینا ما قصدی برای تعدیل و بیکار کردن این نیروها نداریم برای همین از دولت تقاضا داریم راستا دیگری را برای یاری به صنعت دنیاگردی انتخاب کند.

پورفرج یادآور شد: اگر این سرمایه های انسانی را از دست بدهیم، دیگر نمی توانیم جایگزین کنیم و یقینا صنعت دنیاگردی در ایران تا چند سال دیگر هم نمی تواند خود را جمع کند. دولت باید به این نکات ظریف توجه کند. ما از وزیر میراث فرهنگی، دنیاگردی و صنایع دستی انتظار نداریم، چون می دانیم علاقمند است که به این صنعت یاری شود اما بودجه ای در اختیار ندارد. انتظار ما از دولت است که متناسب با احتیاج به صنعت دنیاگردی یاری کند. بخش خصوصی در این شرایط به حمایت های معنوی و دانش و علم بخش دولتی احتیاجی ندارد. دنیاگردی الان فقط یاری اقتصادی می خواهد تا در یک سال آینده به شرایط قبل برشود.