بولتون استرید، جویباری که انسان ها را می بلعد - مجله باهام

این تله غافلگیرنماینده و مرگبار، جویباری است به عرض تقریبی 6 فوت که ظاهرا بی خطر به نظر می رسد، اما در زیر سطح آرام این جویبار، شکاف های بسیار عمیقی وجود دارد که به تله مرگ مبدل شده اند. این جویبار بسیار زیبا بولتون استرید (Bolton Strid) یا استرید نامیده می گردد.

با وجود جریان ملایم آب های سطحی رودخانه بولتون استرید، در اعماق این رودخانه جریان تند و شدید آب به قدری قوی است که در صورت لیز خورردن و افتادن در این رودخانه، مرگ انسان حتمی خواهد بود. گفته می گردد تا به حال هیچ کس از این جویبار نجات پیدا ننموده است. این جویبار زیبا هر کسی را که در آن افتاده به کام مرگ کشانده است و حتی یک نفر هم از این رودخانه کوچک زنده بیرون نیامده است. برای فهمیدن اینکه چگونه یک رودخانه کوچک چنین شهرتی را به دست آورده و به تله مرگ معروف شده است، باید به سمت بالای این جویبار حرکت کنیم. کمتر از 100 یارد بالاتر، این جویبار کوچک عریض تر و به رودخانه ای با عرض 30 فوت مبدل می گردد. این رودخانه عریض که وارف (Wharf) نامیده می گردد از میان یورکشایر می گذرد، اما وقتی به منطقه بولتون اَبی می رسد جریان آب به اجبار از یک شکاف باریک می گذرد که باعث می گردد آب عمق و سرعت بسیار زیادی پیدا کند. وقتی جریان آب به منطقه بولتون استرید می رسد به جویباری کم عرض تبدیل و باعث می گردد افراد به اشتباه تصور نمایند که این جویبار بسیار کم عمق است، ولی بر خلاف این تصور غلط، در زیر کناره های این جویبار، حفره ها و تونل های بسیار عمیقی وجود دارد. زمانی که آب رودخانه وارف به این منطقه می رسد در این گودال های عمیق، جریان های شدید آب به وجود می آید. هیچ کس به درستی نمی داند که عمق این جویبار چقدر است.

سطح استرید بسیار آرام است و دو کناره جویبار آنقدر به یکدیگر نزدیک هستند که بسیاری از افراد نترس و بی باک با این تصور که می توانند از عرض این جویبار بپرند یا وارد آب شوند و به سمت دیگر رودخانه برسند در این جویبار افتاده اند و جان خود را از دست داده اند. افراد بسیاری تصور نموده اند که عمق آب فقط تا زانو می رسد؛ بنابراین پا درون آب گذاشته اند و در گودال های عمیق این جویبار غرق شده اند. ظاهرا نام استرید از واژه Stride به معنای گام برداشتن گرفته شده است.

علائم هشداردهنده بسیاری روی درختان این منطقه نصب شده است. این علائم به افراد هشدار می دهند که سعی ننمایند از عرض این جویبار بپرند. با تمام این اوصاف، داستان های زیادی در خصوص افرادی وجود دارد که لیز خورده اند و بی رحمانه به درون جریان تند آب، در این گودال ها و حفره های زیرزمینی کشیده شده اند. یکی از قربانیان جویبار استرید، ویلیام دی رومیلی، پسر لیدی آلیس دی رومیلی، بوده است. او در حالی که سعی داشته از عرض استرید بپرد، در سال 1154 جان خود را از دست داد. این فقدان، مادر پسرک را آنچنان غمزده و متاثر کرد که تصمیم گرفت زمین های اطراف آن منطقه را به صومعه بولتون اهدا کند. بعدها ویلیام وردزورث (William Wordsworth) شاعر بزرگ انگلیسی، در شعر نیروی دعا این داستان غم انگیز را جاودانه کرد.

طی سالیان اخیر این جویبار زیبا جان افراد بسیاری را گرفته است. در آخرین مورد، در مارس 2010 پسربچه هشت ساله ای به نام اِرن پیج در جویبار استرید غرق شد. کوشش افراد محلی و گروه امداد، برای نجات جان این پسر بچه بی نتیجه ماند و پس از چهار ساعت کوشش بی وقفه جسد بی جان او در پایین رودخانه کشف شد. بعد از این اتفاق یک مامور پلیس در کنار رودخانه نگهبانی می دهد تا از تکرار این حادثه وحشتناک جلوگیری گردد.