5 گونه از مهاجم ترین گونه های روی زمین
به گزارش مجله باهام، به گفته وزارت کشاورزی ایالات متحده گونه مهاجم ارگانیسمی است که غیر بومی یا بیگانه برای زیست بوم مورد آنالیز می باشد و معرفی آن باعث ایجاد آسیب مالی یا زیست محیطی یا آسیب به سلامت انسان می گردد و یا احتمالا می تواند باعث وارد آمدن آسیب مالی یا زیست محیطی گردد. این گونه می تواند به وسیله رهاسازی تصادفی و یا به وسیله انسان ها به منطقه تازه معرفی گردد.
به گزارش خبرنگاران به نقل از ویک، گونه های مهاجم می توانند آسیب زیادی به زیست بوم وارد سازند و حتی باعث انقراض گونه های بومی شوند. گونه های مهاجم هم چنین تمایل به رشد سریع جمعیت دارند، زیرا محیط غیر بومی شکارچیان طبیعی برای مدیریت تعداد آنان را ندارد.
در ادامه به معرفی 5 گونه از مهاجم ترین گونه های روی زمین خواهیم پرداخت:
1-فانوس خالدار
فانوس های خالدار بومی چین هستند، اما در سراسر شمال شرقی ایالات متحده به وفور حضور دارد و کارشناسان را بر آن داشته تا توصیح نمایند که باید در راستای از بین بردن آن گونه گام برداشت. در حالی که این حشرات برای انسان و حیوانات بی ضرر هستند برای بیش از صد گونه گیاهی خطرناک می باشند. طبق گفته وزارت کشاورزی ایالات متحده فانوس خالدار از طیف گسترده ای از درختان میوه، تزئینی و چوبی تعذیه می نماید که درخت عرعر یکی از میزبان های ترجیحی آن است. علاوه بر این، فانوس خالدار آسیب های جدی از تراوش شیره گرفته تا پژمردگی، پیچ خوردگی برگ ها و پژمردگی در درختان، انگور، محصولات زراعی و بسیاری از انواع دیگر آسیب را ایجاد می نمایند. به گفته دپارتمان کشاورزی پنسیلوانیا توسعه این آفت به علت توانایی آن در قرارگیری و جابجایی در وسایل نقلیه باری و مسافربری تقویت شده است.
2-گربه وحشی
علیرغم آن که ما انسان ها گربه ها را دوستان پشمالوی دوست داشتنی خود قلمداد می کنیم در واقع آنان به عنوان گونه های مهاجم طبقه بندی می شوند. به گفته ریس ویتبی وزیر محیط زیست استرالیای غربی گربه های وحشی برای حیوانات بومی استرالیا به شکلی باورنکردنی ویرانگر بوده اند. او می گوید استرالیا در کوشش است تا به گونه های بومی فرصتی برای مبارزه با این شکارچیان باورنکردنی و حریص را بدهد. نتیجه مطالعه ای که در سال 2013 میلادی در نشریه Nature Communications منتشر شد نشان می داد که گربه های بومی عمدتا گربه های ولگرد و وحشی سالانه 1.3 تا 4 میلیارد پرنده و 6.3 تا 22.3 میلیارد پستاندار را می کُشند. به گفته وزارت کشاورزی ایالات متحده کارشناسان روش تله، عقیم، بازگشت (TNR) را اتخاذ نموده اند که هدف آن محدود کردن رشد جمعیت گربه با حذف فراوری مثل است یا در بعضی موارد مسموم کردن آنان می باشد.
3-پیتون برمه ای
به گفته کمیسیون حفاظت از ماهیان و حیات وحش فلوریدا پیتون های برمه ای یکی از بزرگترین گونه های مار هستند و بومی هند، چین، شبه جزیره مالایایی و بعضی جزایر هند شرقی هستند. این مار تعدادی از پستانداران، پرندگان و خزندگان را در فلوریدا شکار نموده است. در نتیجه، مقام های آن استان تا جایی که امکان پذیر است اجازه شکار بدون مجوز و کشتن آن گونه را داده صادر نموده اند.
به گفته سازمان زمین شناسی ایالات متحده مار های پیتون باعث کاهش شدید پستانداران در پارک ملی اورگلیدز شده اند. آنان هر دو گونه های بومی و غیر بومی از جمله گونه های در معرض خطر را می خورند. سازمان زمین شناسی ایالات متحده اشاره نموده که جمعیت راکون ها 99.3 درصد، صاریغ ها 98.9 درصد و گربه های دم کوتاه 87.5 درصد از سال 1997 میلادی به این سو کاهش یافته و خرگوش مرداب، خرگوش های دم پنبه ای و روباه ها عملا ناپدید شدند که گفته می گردد بخش عمده این کاهش و ناپدید شدن جمعیتی به علت حضور پیتون های برمه ای بوده است.
4-علف گینه
یک گونه گیاهی مهاجم بسیار قابل اشتعال است که به شدت در آتش سوزی های مائوئی نقش داشته است. این گونه بومی آفریقا است، اما به وسیله دامداران قرن هجدهم اروپایی در هاوایی کاشته شد. امروزه تقریبا یک چهارم از پوشش زمین هاوایی از این بوته های مهاجم تشکیل شده است. الیزابت پیکت مدیر اجرایی سازمان مدیریت آتش سوزی هاوایی می کوید:آن گونه های مهاجم مستعد آتش سوزی هر شکافی را در هر جایی پر می نمایند از کنار جاده هاگرفته تا بین جوامع، بین خانه های مردم و به طور کلی در همه جا. بر اساس نتیجه مطالعه ای اجرا شده در سال 2023 میلادی به وسیله محققان دانشگاه تگزاس در آستین علف ها همراه با قابلیت اشتعال از ترکیبی از ازدحام استفاده می نمایند که جلوی مسیر رسیدن نور به گیاه را گرفته و از رشد نهال جلوگیری می نماید و چیزی معادل یک جنگ شیمیایی در خاک می باشد که برای گیاهان بومی سمی است.
5-سار اروپایی
این سار ها پرندگان بومی اروپا، جنوب غربی آسیا و شمال آفریقا هستند. آنان اولین بار در دهه 1980 میلادی در ایالات متحده شناسایی شدند. براساس اطلاعات گونه های مهاجم نیویورک آنان اکنون یکی از فراوان ترین پرندگان در آمریکای شمالی هستند. این پرندگان با گونه های بومی رقابت می نمایند و بعلاوه محصولات را از بین می برند.
این پرندگان حدود 800 میلیون دلار در سال مشکلاتی را برای کشاورزی ایجاد نموده اند. هم چنین، سار ها جیره گاو را می خورند و محصولات میوه و غلات را از بین می برند و ناقل بیماری های مختلفی هستند که ممکن است به انسان، سایر پرندگان (از جمله طیور) و دام منتقل شوند.
منبع: فرارو